“Heb je nog zin om eruit te gaan?” Dat vraagt Nel Sloot (81) vaak even aan haar vriendin Helmi Ermers (97). Wandelvriendinnen zou je hen kunnen noemen. Ze wonen op dezelfde plek, aan de rand van Zevenaar, op een kleinschalig en nieuw wooncomplex, op de begane grond. Nel met zicht op de zonnige binnentuin, Helmi aan de straatkant.
Vanaf het eerste moment was er een klik, het wandelen is spontaan ontstaan. Nel liep al veel buiten en vroeg haar medebewoner mee. Ze vertelt: “We trokken naar elkaar toe. Ik heb heel veel bewondering voor haar, maar dat weet ze wel. We lopen prettig samen, vinden snel hetzelfde tempo. Het is altijd gezellig en fijn om buiten te zijn, én het is gezond voor je. Als we weer aankomen hier, zijn we lekker uitgewaaid.”
‘Je kunt alles doen wat je wilt en ze zorgen goed voor ons’
De wandeling hoeft niet eens heel lang te zijn. Soms korten ze de route wat in, als ze al wat moe zijn. Of ze gaan even zitten op een bankje onderweg. Bijna altijd lopen ze wel langs een natuurspeelplaats, bij de bassischool. Met waterplekken, struiken en boomstammen, waar kinderen kunnen klimmen en ravotten. Een mooie plek, bijzonder, vinden ze, daar staan ze graag even stil om te kijken naar de spelende kinderen.
Onderweg wijzen ze elkaar op wat ze zien. Daar die bloemen, kijk die vogels, wat mooi, het licht op de bomen. Soms vertellen ze elkaar over iets dat ze meemaakten, vroeger, van de kinderen, of wat ze die dag hebben beleefd. Maar niet altijd. “Je kunt het over anderen hebben, maar je kunt ook kijken naar wat er om je heen is. Dat vinden wij fijner.”
Helmi zit aan de ronde tafel van haar vriendin en kijkt geïnteresseerd toe hoe zij bezig is met diamond painting: ze plakt kleine geslepen steentjes op canvas. En bewondert een fleurig schilderijtje van een roodborstje dat ze eerder maakte. Haar ogen zijn daar niet meer goed genoeg voor, maar grootletterboeken lezen doet ze wel heel graag. Nel komt tot rust in haar kamer, ook samen met haar vriendin. Kijken ze naar buiten en schijnt de zon in de binnentuin, dan gaan ze daar even zitten. Helemaal nu die zo mooi is met bloeiende bloemen.
Het is er fijn wonen, vinden de vriendinnen. Nel woont er nu een half jaar, Helmi al wat langer. “Je kunt alles doen wat je wilt en ze zorgen goed voor ons. We eten elk in onze eigen huiskamer, dan zien we elkaar niet. Maar na het eten gaan we ook wel even lopen, nu het langer licht blijft.”
Nel Sloot en Helmi Ermers wonen op Subenhara
